ေလာက၏ေမွာ္အတတ္တို ့ျဖင့္ဖန္ဆင္းျခင္းခံခဲ့ရေသာကဗ်ာတပုဒ္


မနက္ကတည္းကေမ့ေလ်ာ့ထားတဲ ့
သခၤ ါရတရားကို အေၾကာင္းျပဳလို ့
ျဖဴေရာ္ေရာ္အတၱေတြရဲ ့အတြင္းသႏၱာန္မွာ
တေနကုန္ေလာဘရုပ္လံုးေတြထြင္းထုၾကတယ္
မနာလိုမွဳေတြဆူေ၀ေနတဲ့ေဒါမနႆအခိုးအေငြ ့ေတြနဲ ့
တဦးကုိတဦးရစရာမရွိေအာင္ညစ္ပုတ္ကပ္က်ယ္က်ၾကတယ္ ။

တေျဖာင္းေျဖာင္းတီးလိုက္တဲ့လက္ခုပ္ၾသဘာသံေတြရဲ ့
ေက်ာသပ္မွဳဒဏ္ကုိမခံမရပ္နိုင္ျဖစ္ေနၾကတဲ့သူေတြ
တဘုန္းဘုန္းပစ္ခ်လိုက္တဲ ့ေလာကဓံရဲ ့
ခပ္နာနာရုိက္ခ်က္ေတြကုိသာယာရစ္မူးေနတဲ့သူေတြ
ေပစုတ္စုတ္တဏွာေတြရဲ ့ေဂ်ာက္တြန္းျခင္းေတြကို
ေန ့စဥ္ရက္ဆက္သနားစဖြယ္ခံေနရရွာတယ္ ။

ဓါးအိမ္ေဟာင္းထဲမွာေနရတာျငီးေငြ ့လာတဲ့ဓါးတစင္းလို
ကုိယ့္ကုိကုိယ္လဲသံေခ်းတက္ေစခ်င္ခဲ့တယ္
လေရာင္ေတြေတာင္ေမာကုန္ျပီတဲ့ေလ
အလင္းတန္းေတြကိုအပန္းေရာင္စြက္လို ့
ငါ့အနားမွာတစိတ္ေလာက္ေတာက္ပေပးပါ
ဗီးနပ္(စ)ေရ....နင့္ကုိေက်းဇူးတင္စမ္းပါရေစ ။

ေကြးညႊတ္ေနတဲ့ကုိင္းပင္ေတြၾကားထဲကဆည္းဆာဟာ
ငါ့ကုိငါမွန္းမသိေအာင္ဖံုးကြယ္ထားရက္တယ္
ပယင္းေရာင္ေတြတဖိတ္ဖိတ္လက္ေနတဲ့
ဗ်စ္ရည္ခြက္ထဲကနွလံုးသားဟာ
ခပ္မွိန္မွိန္ဂီတေတြထဲမွာနစ္ျမဳပ္ရင္း
အသိစိတ္တို ့ကင္းမဲ့စြာထံုက်င္ေနခဲ့တယ္ ။

ပံုျပင္ေတြဟာလူေတြရဲ ့ပါးစပ္ဖ်ားမွာ
မွဳိေပါက္သလိုအေလ့က်ေပါက္တယ္
ပ်ားရည္နဲ ့တဲြဖက္ထားတဲ့စကားလံုးေတြဟာ
အနတၱစၾကၤာ၀႒ာတခုလံုးကုိ
အမွဳန္အမႊားေလးေတြအျဖစ္
အသြင္းေျပာင္းဖို ့ၾကိဳးစားၾကတယ္ ။

တကယ္ပါ ...ခပ္မွဳိင္းမွဳိင္းညေနခင္းေတြကို
တေယာက္ထဲလဲမျဖတ္သန္းရဲေတာ့ဘူး
ၾကယ္စင္တို ့မွဳတ္ထုတ္လိုက္တဲ့သက္ျပင္းေတြနဲ ့အတူ
မပီ၀ုိးတ၀ါးအိမ္မက္တို ့ဟာ
ပန္းရနံ ့ေတြနဲ ့ခမ္းနားလို ့
အက်ဥ္းတန္ညေတြကိုသန္ ့စင္ေစခဲ့တယ္ ။

အိမ္ျပန္ခ်ိန္တိုင္းျမင္ရတဲ့
နီယြန္မီးေရာင္ေတြနဲ ့အတူ
ညဥ့္ငွက္တို ့ရဲ ့ပ်ံသန္းမွဳေတာင္ပံခပ္သံေတြ
ခပ္ေ၀းေ၀းကမပီမသရထားခုတ္ေမာင္းသံေတြ
ရစ္မူးရီေ၀ေနတဲ ့Goodnight ဆိုတဲ့နွဳတ္ဆက္သံေတြ
အိတ္ကပ္ထဲကခပ္သြက္သြက္ေလး
ခုန္ခ်သြားတဲ့အသျပာတို ့ရဲ့ ေျခသံေတြ
အျပာေရာင္အိန္ဂ်ယ္မေလးေတြရဲ ့ေစ်းစကားေျပာသံေတြ
အျမဳပ္တစီစီနဲ ့တေဖာင္းေဖာင္းေပါက္ေနတဲ့
ဘီယာခြက္ခ်င္းတုိက္သံေတြ
အဲသလို...သံစဥ္ေတြနဲ့ေရာစပ္သြားရင္
ငါဟာတကယ္ဘဲ......
ဘာကုိမွသတိမရခ်င္ေတာ့ဘူး ။

ငါဟာတဏွာေတြထူထပ္လြန္းတဲ့ပိတုန္းတေကာင္ဆိုရင္
ဗီးနပ္(စ)ရဲ ့ခႏၶာကိုယ္ေကာက္ေၾကာင္းကို
အလြတ္ရေအာင္က်က္မွတ္ထားပါ့မယ္
မ်က္ေထာက္နီနီနဲ ့အၾကည့္တခုဟာ
တေယာတလက္ရဲ ့ရာဇ၀င္ကုိရုိင္းစုိင္းသြားစမ္းပါေစ
ငါ့သီခ်င္းငါျပီးေအာင္ဆက္ေရးမယ္

လာၾကစမ္းေဟ့...
အားလံုးကိုခပ္တိုးတိုးေလးေျပာျပမယ္ ။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန
ဂလန္ ့မထိုးထားတဲ့အိမ္မက္ေတြထဲမွာ
ေမွာ္ဆရာဟာဖီးနစ္(စ)ငွက္အသြင္သ႑ာန္နဲ ့
သူ ့ကုိသူအသက္ျပန္သြင္းရွာသတဲ့
ဖုတ္သြင္းရထား ငါ့အိမ္ေရွ ့သာစုိက္ကပ္ပါေစ
ေန ့နဲ ့ညရဲ ့လွည့္လည္အားကုိရင္ဆုိင္လို ့
ေလာကရဲ ့ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းတို ့ကိုေမ့ေလ်ာ့ထားျပီး
...............
..........................
...............................
ဒီကဗ်ာေရးေနတုန္းမွာပဲ
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ခိုငွက္တအုပ္ဟာ
ျဗဳန္းခနဲ....တဟုန္ထိုးထပ်ံလို ့သြားခဲ့ ။    ။

မိုးသူ(ေတာင္ၾကီး)

27August 2012/Monday
12:47/PM

7 comments:

အိပ္မက္ေကာင္းကင္ said...

ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ရင္းရင္ေမာလိုက္တာ
စာသားေတြကလည္း ေကာင္းလွပါလား
ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကိုခံစားသြားတယ္ေနာ္
ေနာက္လည္းသည္ထပ္မကေရးႏိုင္ပါေစ
ခင္တဲ့(အိမ္မက္ေကာင္းကင္)

3rdthameetaw said...

ေမွာ္ဆရာကို ေခၚေပးပါ ဒီမွာလည္း အသက္ျပန္သြင္းခ်င္တဲ့သူ
ရွိေနတယ္လို့

စံပယ္ခ်ိဳ said...

မနက္ကတည္းကေမ့ေလ်ာ့ထားတဲ ့
သခၤ ါရတရားကို အေၾကာင္းျပဳလို ့
ျဖဴေရာ္ေရာ္အတၱေတြရဲ ့အတြင္းသႏၱာန္မွာ
တေနကုန္ေလာဘရုပ္လံုးေတြထြင္းထုၾကတယ္
မနာလိုမွဳေတြဆူေ၀ေနတဲ့ေဒါမနႆအခိုးအေငြ ့ေတြနဲ ့
တဦးကုိတဦးရစရာမရွိေအာင္ညစ္ပုတ္ကပ္က်ယ္က်ၾကတယ္------

ဟုတ္တာေတြမ်ားေနျပီးမုိးသူေရ

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

ကဗ်ာရွည္ရွည္ေလး အားရပါးရခံစားသြားပါတယ္ ။

မိုးနတ္ၾကယ္စင္ said...

၃...၄ေခါက္ေလာက္ျပန္ဖတ္ရတယ္..မုိးသူ...
မုိးနတ္ကို မေလွာင္နဲ႔အံုး...ကဗ်ာက အရွည္ၾကီးဆိုေတာ႔ေလ...ျပီးေတာ႔
မုိးသူရဲ႕ စကားလံုးေတြနဲ႔ မုိးသူ ..ကဗ်ာက ဘာကုိဆုိလုိခ်င္တယ္ဆုိတာ...
သေဘာေပါက္ေအာင္ အေတာ္ေလးၾကိဳးစားလုိက္ရတယ္...ေနာက္ေတာ႔မွ
ဒီအတုိင္းေလးပဲေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး ဖတ္လုိက္တာေကာင္းပါတယ္လုိ႔ အေတြးရမိတယ္
အမွန္တကယ္ဆုိ.မုိးနတ္က ကဗ်ာအရွည္ၾကီးေတြဖတ္ရတာ ၀ါသနာမပါဘူး
ဒါေပမဲ႔ မုိးသူကဗ်ာအရွည္ၾကီးကိုေတာ႔ စိတ္ပါလက္ပါခံစားအားေပးသြားတယ္ေနာ္...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားေပးေနတယ္ေနာ္ မုိး..
ခင္မင္ေနတဲ႔..မုိးနတ္

ျမတ္ႏိုးသူ said...

ပံုျပင္ေတြဟာလူေတြရဲ ့ပါးစပ္ဖ်ားမွာ
မွဳိေပါက္သလိုအေလ့က်ေပါက္တယ္
ပ်ားရည္နဲ ့တဲြဖက္ထားတဲ့စကားလံုးေတြဟာ
အနတၱစၾကၤာ၀႒ာတခုလံုးကုိ
အမွဳန္အမႊားေလးေတြအျဖစ္
အသြင္းေျပာင္းဖို ့ၾကိဳးစားၾကတယ္
ဖတ္လို႕အရမ္းေကာင္းတာပဲအားေပးသြားပါတယ္

ခ်စ္စံအိမ္ said...

မိုးသူေရ ကဗ်ာေတြအေတာ္ေရးနိုင္တာပဲေနာ္
အားက်ပါေပတယ္ကြယ္..ေရးတတ္ခ်င္လိုက္တာ..

Post a Comment