╰☆╮╰☆╮╰☆╮ တိဟိတ္ ╰☆╮╰☆╮╰☆╮


အဲသလိုနဲ ့စကားလံုးေတြဟာ
လမ္းမထက္မွာျပန္ ့ကားသြားတယ္
ေျမျပင္ကုိေက်ာခင္းလို ့အေညာင္းဆန္ ့
လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခါစ
ပုထုစဥ္လူသားတဦးရဲ ့စိတ္ထဲကုိ၀င္ၾကည့္ရင္း
ေၾကာင္းတရားမရွိတဲ့ အက်ဳိးကုိေမွ်ာ္လင့္လို ့
ခပ္ရင့္ရင့္ သမာဓိတို ့ဟာခၽြတ္ျခံဳက်ရျပန္တယ္
ေၾသာ္ ...ဘ၀ .... ဘ၀ ...ဘ၀
ေနာင္တ,ေတြတေလွၾကီးနဲ ့
ေလွၾကီးထိုးရုိးရုိးလဲမဟုတ္ျပန္ဘူး ။

ဣစၦာသယဖိုေမာက္တဲ့ဘ၀မဟုတ္ေလေတာ့
သင့္တင့္မွ်တမွဳေတြတိတ္ဆိတ္တဲ ့ေလာကဓံ ရဲ ့
မ်က္ေစာင္းခဲတာေတာ့ခံေပေလ်ာ့ေပါ့ကြယ္
ပဲြျပီးလို ့မ်ားပတ္စာခြာရင္
အကၽြတ္တရားေတြေအာင္ျဖာလိပ္လို ့
သမာဒိ႒ိတို ့နဲ ့စကားစျမည္ေျပာၾကမယ္
လန္းတယ္/ခံစားလို ့ရတယ္ဆိုရင္အေၾကာင္းျပန္ေပါ့ ။



ဒီေနရာမွာတခုေျပာဖို ့လိုကုိလိုတယ္
လူေရွ ့သူေရွ ့မွာရင္ေကာ့ျပတတ္တဲ့ အရူးေတြအေၾကာင္းေပါ့
ေခါင္းစဥ္နဲ ့ေအာက္ပါအေၾကာင္းအရာေတြ
ကဲြလဲြေနမွန္းျပန္ငံု ့မၾကည့္တတ္ၾကဘူးေလ
ေၾသာ္....ဟုတ္လား....အင္း..ဟုတ္ေကာင္းဟုတ္နိုင္တယ္
ပစ္စလက္ခပ္အလဲြသံုးစားလုပ္မွဳ ပုဒ္မ (ဖိုးတြမ္တီ)
ဒါမွမဟုတ္ အက်င့္စာရိတၱကုိျပဳက်င့္တဲ့မွဳဒိန္းမွဳ
တခုခုျဖစ္ေၾကာင္းသက္ေသခံလိုက္မယ္
လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထုိးျပီးေအာ္သာရယ္(ရီ)ပလိုက္ေတာ့တယ္ ။

တခါတေလ
စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြဒုန္ဒုန္းခ်လို ့ျမင္ကြင္းတခ်ဳိ ့ကုိခ်ဲ ့ၾကည့္တယ္
ကုိယ္,ကုိယ္တိုင္ေသးေသးေလးျဖစ္သြားျပန္တယ္
အဲဒီလိုနဲ ့သိမ္ငယ္စိတ္ေတြကုိအေသအခ်ာေမြးျမဴလို ့
အေနွာင့္အသြားမလြတ္တဲ့စကားလံုးေတြနဲ ့
ျမင္သမွ်အကုန္လိုက္တုိက္ခိုက္ရတာရုိးအီလာတယ္
တပ္အပ္ေတာ့သိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ေျပာမထြက္ဘူး
အေမ ေမြးရက်ဳိးမနပ္တဲ့ ငနဲ......ငါကုိင္တုတ္ဆဲလိုက္ခ်င္ပါရဲ  ့။

ဇိမ္က်က်အေတြးေတြလိုက္လံဖမ္းဆုတ္ရင္း
လြတ္လြတ္ထြက္သြားတဲ့ပစၥဳပၸန္လမ္းေၾကာင္းမွာ
အျမဲလိုလို လူမိုက္လုပ္ရတာသိပ္တန္တယ္
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ဆဲေရးတိုင္းထြာမွဳေတြကုိ
ေန ့ဖို ့ညစာေတာင္မခ်န္နုိင္ပဲအကုန္ကုိစားသံုး
အဲဒီကစ လူျဖစ္ရွဳံးေတာ့တာသတိကုိမထားမိဘူးထင္ပါရဲ ့။

ေဟာ....ၾကည့္ပါလား
နွလံုးအိမ္တံခါးတို ့၌ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကကုန္ေသာ
သိကၡာတရားတို ့လူမသိသူမသိမဲြျပာက်ရျပန္ျပီ ....
ဒီေန ့ဒါမွမဟုတ္ မနက္ဖန္
ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ေတြယူဆသလဲေတာ့မသိေပါင္
ေကာ္ဖီတခြက္ေတာင္ငံု ့ေသာက္ဖို ့မအားေသးလို ့
ဧည့္ခန္းထဲကမ်ားျပန္ထြက္သြားခဲ့ရရင္
သယ္ရြက္ထမ္းပုိးထားသမွ်
အေလးအပင္ေတြအကုန္ခၽြတ္ခ်ထားခဲ့ရမွာပါတကား။   ။

မိုးသူ(ေတာင္ၾကီး)
25 July 2012 /Wednesday
02:30/PM

5 comments:

စံပယ္ခ်ိဳ said...

မုိးသူေရ
ဘ၀ေတြအားလုံးဟာ---
(..ဘ၀ .... ဘ၀ ...ဘ၀
ေနာင္တ,ေတြတေလွၾကီးနဲ ့)
ဒုကၡေတြကေတာ႔ အေတာကုိမသတ္ႏုိင္ေအာင္ပါပဲ
( နွလံုးအိမ္တံခါးတို ့၌ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကကုန္ေသာ
သိကၡာတရားတို ့လူမသိသူမသိမဲြျပာက်ရျပန္ျပီ)
ဒါလဲ ဟုတ္ျပန္တာပဲ

ခ်စ္စံအိမ္ said...

ဆရာေတာ္ေတာ္ေရးနိုင္တာပဲ အားက်ပါေပတယ္..

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

တခါတေလ
စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြဒုန္ဒုန္းခ်လို ့ျမင္ကြင္းတခ်ဳိ ့ကုိခ်ဲ ့ၾကည့္တယ္
ကုိယ္,ကုိယ္တိုင္ေသးေသးေလးျဖစ္သြားျပန္တယ္
အဲဒီလိုနဲ ့သိမ္ငယ္စိတ္ေတြကုိအေသအခ်ာေမြးျမဴလို ့
အေနွာင့္အသြားမလြတ္တဲ့စကားလံုးေတြနဲ ့
ျမင္သမွ်အကုန္လိုက္တုိက္ခိုက္ရတာရုိးအီလာတယ္
တပ္အပ္ေတာ့သိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ေျပာမထြက္ဘူး
အေမ ေမြးရက်ဳိးမနပ္တဲ့ ငနဲ......ငါကုိင္တုတ္ဆဲလိုက္ခ်င္ပါရဲ ့။

ဒီကဗ်ာေလးေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္

အိပ္မက္ေကာင္းကင္ said...

ဟာ ေကာင္းလိုက္တဲ့စာသားေတြ ♥_♥
ကဗ်ာေလးကိုအားေပးသြားတယ္ေနာ္
ေနာက္လည္းေရာက္လာဦးမွာပါ

အလြမ္းျမိဳ႕ said...

မိုးသူေရ။။


ခုလည္း ၃ ခါဖတ္တယ္။ အလြတ္ရဖို႔ မဟုတ္ဘူး။
နားလည္ယံုေလးပါ။ မိလြမ္းကေတာ့ ထံုထွာ။
အားေပးသြားတယ္။
ေရးတတ္လို႔လည္း ခ်ီးက်ဴးသြားတယ္။

ခင္တဲ့
အလြမ္း

Post a Comment