စြတ္ေၾကာင္းတခု၏ေျခရာအတုမ်ား





နူးအိေနေအာင္ျပဳတ္ထားတဲ့
ကဗ်ာတပုဒ္ထဲမွာ
နင္ရယ္....ငါရယ္... ကမၻာၾကီးရယ္
ျပီးေတာ့..... ျပီးေတာ့ေလ
နင္ပဲဆက္ေရးလိုက္ေတာ့....

အကန္ ့ေတြခဲြမယ္......
ျပီးရင္...ေဆးေရာင္လွလွခ်ယ္မယ္

ျဗဳန္းခနဲ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့
ကုိယ္ေရာင္ထယ္ထယ္၀ါ၀ါေသာကေတြ နဲ ့
တခါတေလ....
ေသေသခ်ာခ်ာနားစိုက္ေထာင္ရတဲ့
သံစဥ္ေတြဟာအလိုလိုေနရင္းေရာစပ္လို ့သြားတယ္...

ေဟာၾကည့္ပါလား....
ဗံုတီးသံ သဲ့သဲ့ေလးၾကားရတယ္
တံခါးတခ်ပ္ေလာက္ဆဲြဖြင့္ၾကည့္လိုက္
က်န္တခ်ပ္ကုိဟ ,ယံုေလးဟထားပါ
အလင္းရဲ ့အလွ်င္ကုိဆန္ ့က်င္ေနတဲ ့
အခ်စ္သေကၤတ,ပါဒအပုိဒ္ခဲြတခုနဲ ့
နုလံုးခုန္သံတခု..
ရန္ျပဳခဲ့ရင္ငါခံလိုက္မယ္ ။

ေမြးညင္းေပါက္အက်ဥ္းအက်ယ္ကုိ
တုိင္းတာတဲ့ ေဇာေခၽြးစက္ေတြ
မက္ေမာခ်င္စရာမေကာင္းေလာက္ေအာင္
ဆူညံပြက္ေလာရုိက္ေနတယ္
တခုနဲ ့တခုထပ္တူညီဖို ့ ျငီးညဴရင္း
တခ်ဳိ  ့ေန ့လည္ခင္းေတြအတြက္
ေက်ာခင္းဖို ့ေနရာရွာထြက္ခဲ့ၾကျပီ ။

ေနာင္လာမယ့္မနက္ခင္းေတြ
အပန္းေရာင္သမ္းေနရင္
အရမ္းမုန္းလိုက္မိမယ္ထင္ပါရဲ ့ ။

ကုိယ့္ဖိနပ္ကုိယ္စီးလို ့
ရြာရုိးကုိးေပါက္မွာမွတ္တိုင္ထူ
ေနပူမွာလဲမေၾကာက္
အေမဆူမွာလဲမေၾကာက္
အေရထူမွာလဲမေၾကာက္
ေဗြေဖာက္တတ္တဲ ့အတြင္းသႏၱာန္ေတြအတြက္
ရံဖန္ရံခါ...တ၀ုန္း၀ုန္း တဒုိင္းဒုိင္းနဲ ့
စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္စဥ္မွာ
တိတ္တဆိတ္ျခင္းအတတ္ပညာေတြသင္ယူရင္း
မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ေအာ္ေအာ္ငိုတတ္ခဲ့ျပီ ။

လာေလ..လာခဲ့ေပါ့
ကံဇာတ္ဆရာဆိုတာ ဂ်ဳိနဲ ့မွမဟုတ္တာ
ၾကိဳး၀ုိင္းထဲမွာအလဲထုိးဖို ့
နို ့ဗူးေသာက္တဲ့အရြယ္ကတည္းက
ရင့္မွည့္လြန္းတဲ့ ေလာကဓံကိုစိမ္ေခၚခဲ့ျပီးျပီ ။

ပ၀ါမရူဘူး ..ေရမကူဘူး
ကြမ္းတရာမလိုဘူး ေရတမွဳတ္မလိုဘူး
အနုပညာေသြးစက္ေတြအတြက္
၀ိဥာဥ္ေတြဟာ နတ္စုန္းတို ့ရဲ ့
နုလံုးအိမ္မွာ စေတးခံ
တစပ္စပ္တုန္လို ့ပူးကပ္၀င္စားခဲ့တယ္ ။

ေလာကထဲကုိ၀င္လာကတည္းက
ေသမင္းရဲ ့သက္ေသခံျဖတ္ပုိင္းပါလာျပီးသားပါ
ေသမွာေၾကာက္သူေတြအတြက္
အဲဒီျဖတ္ပုိင္းကတန္ဖိုးမဲ့ေနမွာေပါ့
တၾကိမ္လဲက်ဖူးတိုင္းျပန္မထနုိင္ခဲ့ရင္
အၾကိမ္ၾကိမ္လဲက်ဖို ့လဲထိတ္လန္ ့ေနမွာပဲ ။

ေျဗာင္းဆန္ေနေအာင္ ဟားတိုက္လုိက္ခ်င္တယ္
ခမ္းနားတဲ့သီအိုရီေတြရွိတဲ့အရပ္ေဒသမွာ
လူသတၱ၀ါျဖစ္လာရတာကံေကာင္းတယ္လို ့မွတ္
လူ ့ဗလာန(သို ့)လူ ့ အႏၶဆိုတာ
တတ္သိ္ထားသမွ်ပညာေတြ ၊သညာေတြနဲ့မဆုိင္ဘူး
စိတ္ေကာင္း၀င္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
အသံုး၀င္ေကာင္း၀င္ေနပါလိမ့္မယ္
ဆက္ဆံခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြရဲ ့စြတ္ေၾကာင္းေတြကုိ
ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ ့အမနာပသာ
ေလ့လာၾကည့္လိုက္ပါ
ေျခရာအတုေတြ အလိမ္းလိမ္း အထပ္ထပ္
ျမင္ကြင္းေတြဟာရုပ္ေျပာင္းရုပ္လဲႊ
အတတ္ပညာေတြနဲ ့မြစာက်ဲလို ့။     ။

ဤတြင္ နိထၱိတံ ၏ ။

မုိးသူ(ေတာင္ၾကီး)
20 July 2012/Friday
05:52/Pm
Digital Version


5 comments:

အလြမ္းျမိဳ႕ said...

မိုးသူေရ..

အလြမ္းေတာ့ ဖတ္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကိဳးစားဖတ္ရတယ္။
အဲလို ပိန္းထွာ။ ၃...၄..ေခါက္ဖတ္မွ နားလည္လာတယ္.
အဟီး
လာေရာက္အားေပးသြားတယ္ေနာ္။


ခင္တဲ့
မၾကီးလြမ္း

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ပ၀ါမရူဘူး ..ေရမကူဘူး
ကြမ္းတရာမလိုဘူး ေရတမွဳတ္မလိုဘူး
အနုပညာေသြးစက္ေတြအတြက္
၀ိဥာဥ္ေတြဟာ နတ္စုန္းတို ့ရဲ ့
နုလံုးအိမ္မွာ စေတးခံ
တစပ္စပ္တုန္လို ့ပူးကပ္၀င္စားခဲ့တယ္

မုိးသူေရ
အဲဒီအပိုဒ္ေလးကုိပုိျပီးၾကိဳက္မိတယ္

3rdthameetaw said...

စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္စဥ္မွာ
တိတ္တဆိတ္ျခင္းအတတ္ပညာေတြသင္ယူရင္း
မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ေအာ္ေအာ္ငိုတတ္ခဲ့ျပီ ။

ခံစားသြားတယ္ရွင္

Phyu Lwin said...

အားေပးသြားပါတယ္.. နားလည္ေအာင္ အေတာ္ၾကိဳးစားဖတ္ရတယ္ ကဗ်ာဆရာေရ.. အားက်တယ္.. တကယ္

ခ်စ္စံအိမ္ said...

ကဗ်ာေတြကၿမင့္တယ္ မိုးသူေရ...

Post a Comment