လြတ္ေျမာက္ျခင္းမ်ားနဲ ့ကဗ်ာ

တေရးနိုးလို ့ထၾကည့္လိုက္ေတာ့
နုလံုးသားဟာပြက္ပြက္ဆူေနတဲ ့
ငရဲမီးကန္ထဲျဗဳန္းခနဲ ျပဳတ္က်သြားခဲ့တယ္
ေမးေငါ့ေလွာင္ရီသံေတြနဲ ့အင္တာဗ်ဴးေနတာမ်ား
ပလံုစီေတြတေဖာင္းေဖာင္း ပစ္ေဖါက္ေနသလို
စေနျဂိဳလ္ဟာ က်ဴပ္ဖက္ကုိအေလးသာေနခဲ့တယ္

ကဗ်ာတေၾကာင္းအတြက္ရင္ထဲမွာနင့္ခနဲျဖစ္သြားရတဲ့ေန ့ရက္ေတြ
ကဗ်ာတေၾကာင္းအတြက္ရင္ထဲမွာအင့္ခနဲစေတးလုိက္ရတဲ ့အလြမ္းေတြ
ကဗ်ာတေၾကာင္းအတြက္ရင္ထဲမွာဖ်တ္ခနဲေပးဆပ္လိုက္ရတဲ ့ခံစားခ်က္ေတြ
အခ်ဳိးညီညီေပါင္းစပ္လိုက္ရင္ အဲဒါဟာ ျပႆဒါးေဗဒ ပဲ
က်ဴပ္ဟာနဂါးေခါင္းလွည့္တဲ ့အရပ္ကုိမွ ဦးတည္မိေနတာကုိ
အဲဒီေန ့ေတြအတြက္ ျပကၡဒိန္မွာ ၾကက္ေျခခပ္လိုက္မယ္

ကမၻာေျမျပင္ၾကီးေရ.....
ခင္ဗ်ားဘယ္လိုရပ္တည္ေနခဲ့သလဲ
က်ဴပ္ကေတာ့ ေညာင္နာနာမ်က္နွာေပးနဲ ့
ရက္စုတ္ေတြ ၊ ရာဟုေန ့ေတြ ကုိ
ခပ္တည္တည္နဲ ့ျဖတ္ေက်ာ္ရေတာ့မယ္
ခင္ဗ်ားကေတာ့ဗဟုိလွည့္လည္အားနဲ ့အခ်ိန္မွန္ေနေပမယ့္
ရီမုတ္ကြန္ထိုးသံုးခဲ ့ရတဲ ့က်ဴပ္ရဲ ့ညေနခင္းေတြ
တစတစနဲ ့ဓါတ္ခဲအားကုန္ေတာ့မယ္

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြကုိလဲျငီးေငြ ့စျပဳလာခဲ့ျပီ
ဒီလိုေအးစက္စက္ရွင္သန္ေနမဲ့အစား
က်ဴပ္အလြမ္းေတြကုိမီးတင္ရွဳိ ့ပစ္လိုက္မယ္
ခမ္းနားတဲ့အေနာက္ေတာင္မုတ္သုန္မိုးဟာ
မ်က္ရည္စက္ေတြေၾကာင့္အက်ဥ္းတန္သြားခဲ့တယ္
ေနာက္ဆိုရင္ သူမ....မပါေတာ့မယ့္
က်ဴပ္ရဲ ့ဒုိင္ယာရီေလးဟာလဲအထီးက်န္ေနေတာ့မယ္


ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ေဖ်ာ့ေတာ့တဲ ့ျပဇာတ္
ဒီအခ်ိန္မွာ တဘ၀စာရပ္လိုက္တာပဲ ေကာင္းမယ္ထင္ပါရဲ ့
ေသမလိုရွင္မလိုျဖစ္ေနတဲ့ က်ဴပ္ရဲ ့ကဗ်ာတခ်ဳိ ့
က်ဴပ္ကိုခပ္စိမ္းစိမ္းၾကီးစုိက္ၾကည့္ၾကတယ္
ဒီေန ့ပဲ.......သူတို ့ကုိ.........
က်င္းနက္နက္တူးျပီး ျမဳတ္နွံသျဂိဳ ၤလ္ပစ္လိုက္ျပီ
ဗီးနပ္(စ)ေရ...
က်ဴပ္အခု....
တကယ္ပဲလြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ျပီ......

မိုးသူ(ေတာင္ၾကီး)
17mAy2012/Thursday
03:55/Pm